In de snelkookpan van het nieuws springt vandaag één bericht eruit: een bekende Nederlandse komiek is overleden. Het is zo’n moment waarop je timeline stilvalt en je even terugdenkt aan scènes, lachsalvo’s en zinnen die je nog kunt citeren.
In deze blog lees je wie we hebben verloren, wat hij heeft betekend en waarom zijn naam blijft nagalmen in televisie, theater en jeugdsentiment.
Samen lachen, nu herinneren
De Nederlandse entertainmentwereld rouwt, en dat is voelbaar. Hans Otjes is op 78-jarige leeftijd overleden in Hoorn, de plaats waar hij woonde. De oorzaak van zijn overlijden is niet gedeeld.
Zijn familie verwoordt het verdriet eenvoudig en treffend. Ze noemen hem een man die licht bracht, een warme vader en een trotse opa. Woorden die zwaarder wegen dan elke applausmeter.
De klap komt hard aan bij collega’s, juist omdat Otjes jarenlang een vertrouwde motor achter het plezier was. Wie hem ooit op het podium zag, herkent die soepele timing en het plezier dat door de zaal golfde.
André van Duin over vakmanschap
André van Duin, met wie hij vaak samenwerkte, is diep geraakt. Hij noemt Otjes een perfecte aangever en een collega met wie de lach altijd vanzelf kwam. Hun band was niet alleen professioneel, maar ook menselijk.
Van Duin maakte tussen 1969 en 2012 zeventien revues die steevast uitverkocht waren. In die lange reeks shows stond Otjes geregeld aan zijn zijde als vaste sidekick.
Die rol vergde meer dan alleen grappen maken. Je moet kunnen aanvoelen, aanvullen en timing tot kunst verheffen. Precies daar blonk Otjes in uit, vertelt Van Duin: ”We hebben zoveel gelachen samen.”
Televisieheld van meerdere generaties
Voor veel kijkers was Otjes meer dan een naam in de aftiteling. Hij werd onderdeel van het collectieve geheugen via kindertelevisie en avontuurlijke series. Dat is een status die je niet kunt afdwingen: die krijg je omdat je blijft hangen.
Zijn rol als Jeroen van der Steen in De Huilende Professor, een serie van Bassie & Adriaan, was zo’n ankerpunt. Het type karakter dat je als kind spannend vond en als volwassene nog steeds herkent.
Dat hij daarnaast vaak zijn stem leende aan animatieklassiekers, vergrootte zijn bereik. Je hoorde hem in Ducktales en Alfred Jodocus Kwak, en ja: dan zat hij ook in je huiskamer tijdens het avondeten.
Stemwerk met impact
Stemacteren blijft vaak onzichtbaar, maar het bepaalt hoe een karakter in je hoofd klinkt. Otjes wist precies hoe hij een figuur kleur kon geven, zonder dat je hem zag. Dat is zowel technisch als intuïtief werk.
Bij series als Ducktales en Alfred Jodocus Kwak draait het om ritme en emotie. Otjes gaf personages een ziel die je als kijker direct voelde. Daardoor bleef zijn werk niet alleen hangen in een aflevering, maar ook in herinneringen.
De stem van een ander worden is een kunst apart. En juist daarin tekende zich zijn veelzijdigheid af: van podium tot studio, hij bleef overtuigen.
Een onverwachte wending in zijn loopbaan
Hans Klok deelde vandaag ook zijn herinnering aan Otjes. Hij prees zijn talent en noemde het moedig dat Otjes later stopte met optreden om regressietherapeut te worden. Een keuze die niet elk podiumdier durft te maken.
De twee zagen elkaar nog eerder dit jaar. Na de show van Klok zaten ze samen te borrelen, zoals vrienden dat doen wanneer de zaal leegloopt maar het gesprek nog door moet.
Volgens Klok was Otjes iemand die je niet snel vergeet. Zo’n type dat blijft nagalmen, lang nadat het doek is gevallen.
Gezondheid en grenzen
Wat de oorzaak van zijn overlijden is, blijft onbekend. Wel maakte hij in zijn leven serieuze gezondheidsklachten mee. Zo onderging hij meerdere operaties aan zijn stembanden en liep hij tegen een burn-out aan.
Dat dwong hem om de spotlights te mijden. Hij keerde niet terug naar het theater, hoe graag het publiek dat ook had gezien. Grenzen aangeven is soms de moeilijkste rol van allemaal.
Toch bleef hij creatief, op zijn eigen manier en tempo. Af en toe gaf hij lezingen en hij schreef boeken voor kinderen. Minder zichtbaar, maar niet minder waardevol.
Waarom dit verlies groter voelt
Misschien voelt dit nieuws zo zwaar omdat Otjes meerdere generaties heeft geraakt. Je vindt hem terug in revues, in kindertelevisie, in animaties en in anekdotes van collega’s. Zelden zie je zo’n brede voetafdruk.
Zijn kracht zat in samenspel. Als perfecte aangever liet hij anderen schitteren, terwijl hij zelf de motor bleef. Dat type vakmanschap is stil, maar essentieel.
En laten we eerlijk zijn: wie de lach kan ontsteken, blijft langer hangen. Het is het soort nalatenschap dat je niet kunt optellen, maar wel kunt voelen.
Herinneringen die je deelt
Misschien herinner je een scène op tv, of een stem die meteen vertrouwd klonk. Misschien dacht je bij een fragment: die timing, die blik, dát is hem. Zulke details kleuren hoe we terugkijken.
Je ziet het ook in de reacties van zijn omgeving. Er klinkt trots door én zachtheid. Familie en collega’s schetsen het beeld van een lieve, royale persoonlijkheid.
Wat hij achterlaat is meer dan een cv. Het is een gevoel dat je met elkaar kunt doorvertellen, van woonkamer tot timeline.
Kijkplezier als erfenis
Het mooie aan tv-werk en theater is dat het opnieuw beleefd kan worden. Oude afleveringen, bekende scènes, die ene revue: het blijft bestaan, ook als de artiest dat niet meer doet. Dat is troostrijk en confronterend tegelijk.
Wie teruggaat naar De Huilende Professor, ziet een speels en gedreven acteur aan het werk. Je merkt hoe zorgvuldig de rol is neergezet, zonder het licht uit de ogen te verliezen.
Zijn stemrollen doen daar nog een schepje bovenop. Een stem kan je terugwerpen naar de bank in je ouderlijk huis, en dat gevoel is goud waard.
Wat je nu kunt doen
Je hoeft geen groot eerbetoon te organiseren om iemand te eren. Herbeleef je favoriete moment, deel een fragment met iemand die het ook keek, of vertel welke grap je altijd is bijgebleven. Kleine dingen maken herinneringen groot.
Juist bij het verlies van een bekende Nederlandse komiek wordt duidelijk hoe vaak humor een lijm was. Hoe vaak we met z’n allen lachten zonder erbij stil te staan wie het mogelijk maakte.
Dus ja, het is verdrietig nieuws. Maar het is ook een uitnodiging om nog één keer mee te lachen met de man die dat zó vaak voor elkaar kreeg.
Quotes die blijven hangen
”We zijn intens verdrietig. We gaan iemand missen die veel licht gaf. Een heel lieve vader en opa.”
”Hij had een geweldig komisch talent, een perfecte aangever. We hebben zoveel gelachen samen.”
”Hij was zo getalenteerd en koos later voor regressietherapie. Dat vind ik heldhaftig.”
Acteur en komiek Hans Otjes op 78-jarige leeftijd overleden https://t.co/xmbR0GJRqa
— NU.nl (@NUnl) December 10, 2025
FAQ
Wie is de bekende Nederlandse komiek die is overleden?
Het gaat om Hans Otjes, een acteur en komiek die in Nederland bekend werd door revues, televisierollen en stemwerk.
Op welke leeftijd en waar is hij overleden?
Hij is 78 jaar geworden en overleed in Hoorn, de stad waar hij woonde.
Waar kennen veel mensen Hans Otjes van?
Veel kijkers herinneren hem als Jeroen van der Steen in de Bassie & Adriaan-serie De Huilende Professor en van zijn stemrollen in Ducktales en Alfred Jodocus Kwak.
Wat zegt André van Duin over hem?
Van Duin noemt hem een perfecte aangever met een groot gevoel voor komedie en kijkt terug op hun samenwerking in zeventien revues die jarenlang volle zalen trokken.
Waarom trad hij later minder op?
Vanwege gezondheidsproblemen, waaronder meerdere stembandoperaties en een burn-out, stopte hij met theateroptredens; later richtte hij zich op lezingen en het schrijven van kinderboeken.
Bron: Telegraaf
