Ewout Genemans bouwde een jeugdcarrière op in kindertelevisie, maar koos later bewust voor zwaardere, journalistieke programma’s. Die koerswisseling bleek risicovol maar uiteindelijk onverstoorbaar succesvol.
Van jeugdtheater naar landelijk gezicht
Al op jonge leeftijd voelde Ewout zich op zijn plek voor de camera en op het toneel. Tijdens de middelbare schooljaren bezocht hij jeugdtheaterschool Rabarber, een vroege voedingsbodem voor zijn acteertalent en presentatiedrang.
Die vroege tijd legde niet alleen een technisch fundament, maar zorgde ook voor een gevoel van routine en comfort voor publiek. Het werken in een omgeving waar fouten mochten en experimenteren werd aangemoedigd, bleek later van onschatbare waarde bij het durven maken van risico’s in zijn loopbaan.
De echte doorbraak kwam met de jeugdserie Zoop, waarin hij als Bastiaan vele jonge kijkers aan zich bond. Die populariteit opende vervolgens de deur naar presentatieklussen op kinderzenders en een vaste plek in het jeugdentertainment.
Prestaties in kindertelevisie maar een groeiend verlangen
Na Zoop volgden programma’s die hem definitief bij een jong publiek vestigden: namen als Willem Wever, Het Junior Songfestival en Wie wordt Kruimeltje? sierden zijn cv. Deze shows leverden hem bekendheid en ervaring op, maar niet per se de inhoud waar zijn interesse lag.
Gaandeweg merkte hij dat de onderwerpen die hem werkelijk raakten elders lagen; de vrolijke, luchtige formats gaven ruimte maar voelden uiteindelijk te licht. Dat besef zette hem aan het denken over een radicale koerswijziging richting zwaardere journalistieke thema’s.
De overgang van kinderformats naar zwaardere onderwerpen heeft vaak een langzaam rijpingsproces nodig, waarin makers hun eigen stem leren vinden. Voor hem betekende het zoeken naar narratieven die zowel empathie als scherpte vergden, een nieuw creatief oefenterrein.
Hinder van het kinderimago en het gevecht om serieus genomen te worden
Eén van de grootste barrières bleek het vastzittende etiket dat aan zijn naam kleefde: Bastiaan uit Zoop. Dat imago werkte in veel gevallen als een dekmantel die mensen lastig loslieten. Bij zenders en externe partijen bestond onvoldoende vertrouwen dat dezelfde maker ook maatschappelijke onderwerpen kundig kon benaderen.
Zelfs bij instanties buiten de televisiewereld, zoals de politie, zag hij terughoudendheid. Het kostte hem veel overtuigingskracht om deuren te openen en mensen te laten geloven dat een voormalig kinderpresentator serieus journalistieke producties kon maken.
Die scepsis is herkenbaar voor veel mensen die ooit een sterke publieke rol hadden in een bepaald genre; het publiek en professionals hebben vaak moeite om die associatie los te laten. Het vraagt strategische keuzes en consistente bewijzen van vakmanschap om het publieke imago geleidelijk te herschrijven.
Strategische keuze: stoppen met kindertelevisie en zelf produceren
Om ruimte te creëren voor ander werk nam Ewout een weloverwogen beslissing: een punt zetten achter zijn kindertelevisiecarrière en een eigen productiebedrijf starten. Deze stap gaf hem controle over de inhoud en de vrijheid om onderwerpen te zoeken die hem echt boeiden.
In de beginfase werkte hij vooral achter de schermen en bouwde aan ideeën en pilots die afweken van zijn eerdere repertoire. Het opstarten van een eigen productiehuis bleek cruciaal om het imago te hervormen en serieus te worden genomen als maker van maatschappelijke televisie.
Het ondernemerschap gaf hem ook de mogelijkheid om experimentele formats te testen zonder de druk van gevestigde zenders, en dat ruimtegevoel bleek essentieel om creatief risico te nemen. Hierdoor kon hij stapsgewijs een nieuwe canon van werk opbouwen die zijn veranderde interesses weerspiegelde.
De omslag: gevangenissen als nieuwe focus en de start van een tweede carrière
De sleutel tot zijn omslag vond Ewout in een idee over beruchte gevangenissen. Dat project voelde als zijn eerste volstrekt persoonlijke televisie-formule: onderwerpen waar hij intrinsiek nieuwsgierig naar was en die maatschappelijke impact konden hebben.
Toen de pilot eenmaal stond, ontvouwde zich een heel nieuw televisietraject. Die pilot markeerde het begin van een tweede carrière op beeld, waarin hij van presentator van licht amusement transformeerde naar maker van indringende, onderzoeksgerichte programma’s.
Het werken rondom zulke beladen thema’s vroeg om zorgvuldigheid en een andere scant van journalistieke verantwoordelijkheden; daarmee veranderde ook zijn werkwijze en de manier waarop teams werden samengesteld. Die professionalisering droeg bij aan de geloofwaardigheid van de nieuwe koers.
Een vaste positie in journalistieke en maatschappelijke televisie
Tegenwoordig is Ewout niet meer weg te denken uit het genre van maatschappelijke televisie. Programma’s als Verslaafd!, Bureau Burgwallen en Ewout: tonen zijn voorkeur voor verhalen die dieper graven en taboes doorbreken. Die programmering laat zien dat een koerswijziging, mits goed doordacht, kan uitmonden in duurzaam succes.
Zijn aanpak combineert empathie met vasthoudendheid: enerzijds zoekt hij naar menselijke verhalen en kwetsbaarheid, anderzijds zoekt hij feiten en context om misstanden en gesloten werelden te belichten. Die mix heeft zijn reputatie als serieuze maker verstevigd.
Die balans tussen gevoeligheid en vasthoudendheid wordt zichtbaar in de toon van zijn programma’s: niet sensationeel, maar wel doordringend genoeg om discussies los te maken. Zo ontstaat er ruimte voor zowel publiek begrip als journalistieke reflectie.
Obstakels, risico’s en leerpunten voor andere makers
De route van kinderster naar onderzoeksmaker was niet zonder risico’s. Het vergt geduld om publiek en professionals te laten wennen aan een ander imago, en vaak is het noodzakelijk om zelf productiecontrole te nemen om deurwaarders van inhoud te kunnen overtuigen.
Ewouts verhaal illustreert ook het belang van missie-gedreven werken: wie een duidelijke thematische koers kiest, loopt misschien in het begin tegen weerstand aan, maar vergroot op termijn de kans op geloofwaardigheid en impact. Voor makers die willen omschakelen, is zijn traject een praktisch voorbeeld van hoe een inhoudelijke transformatie uitpakt.
Daarnaast laat zijn ervaring zien dat het lonend kan zijn om kleine successen op te bouwen en die vervolgens uit te bouwen naar grotere projecten; het opbouwen van vertrouwen is vaak een kwestie van consistentie en zichtbare kwaliteit. Dat is een realistische blauwdruk voor wie hetzelfde pad wil bewandelen.
Wat dit betekent voor zijn toekomst en voor het Nederlandse televisielandschap
De succesvolle transitie van Ewout Genemans laat zien dat het Nederlandse televisielandschap ruimte biedt voor vernieuwers die durven te veranderen. Zijn mix van menselijke verhalen en journalistiek onderzoek past in een marktvraag naar diepgang en begrip van complexe issues.
Voor de presentator zelf betekent het dat zijn carrière nu steviger rust op inhoudelijke keuzes in plaats van op imagovoorsprong. Dat levert niet alleen persoonlijke voldoening op, maar ook programma’s die kijkers raken en discussie op gang brengen.
De les is helder: koersverandering kan lonen, maar vergt lef, doorzettingsvermogen en vaak de controle om eigen producties te maken. Ewout bewijst dat het mogelijk is om met slimme keuzes en gedegen werk het beeld dat ooit van iemand gemaakt werd, stap voor stap te herschrijven.
FAQ
Waarom koos Ewout voor zwaardere journalistieke thema’s?
Hij wilde storytelling met meer diepgang en maatschappelijke impact, en raakte gefascineerd door onderwerpen die empathie en onderzoek vereisen.
Hoe heeft hij het kinderimago kunnen doorbreken?
Door consequent andere projecten te maken, een eigen productiebedrijf op te zetten en pilots te laten zien die zijn nieuwe koers duidelijk maakten.
Wat kunnen andere makers leren van zijn carrièrestap?
Dat koersverandering tijd en geduld vraagt: bouw kleine successen, behoud controle over inhoud en wees gedisciplineerd in kwaliteit om geloofwaardigheid op te bouwen.
Bron: Story
