In de discussie rondom de Marco Borsato-zaak komt steeds dezelfde vraag naar voren: waar zijn de andere verhalen waarover is gesproken? Het kernwoord staat centraal in het debat, want John van den Heuvel blijft volhouden dat er meer ervaringen zijn gedeeld, maar dat die nooit hebben geleid tot een aangifte.
Waarom haken mensen af, en wat gebeurde er tussen radio-interviews, rechtszaal en werkelijkheid? In deze blog leggen we de puzzelstukjes naast elkaar en lees je wat er volgens John is gebeurd, wat de verdediging daarvan vindt en hoe het sentiment kantelde.
De kern van de beschuldiging
John van den Heuvel en Marco Borsato liggen al langer op ramkoers. De naam van de misdaadjournalist werd zelfs genoemd tijdens de tweede zittingsdag, waar het team van Borsato hem aanhaalde in de verdediging.
Volgens de zanger zou John meer hebben gedaan dan alleen meekijken: hij zou het vermeende slachtoffer eerder al hebben gesproken en haar hebben geïnformeerd over het doen van aangifte.
Van den Heuvel erkent dat hij uitleg gaf over de impact van aangifte. Hij ontkent echter nadrukkelijk dat hij meewerkte aan een zogenaamd mediaplan.
Dat spanningsveld – informeren versus beïnvloeden – werd meteen het strijdtoneel in de rechtszaal en in de media.
Het standpunt van de verdediging
De advocaat van Borsato, Gert-Jan Knoops, wees op de rol van Nathalie, de moeder van de destijds 15-jarige Asmara. Volgens hem was zij al bezig met een mediaplan, nog voordat er meer namen zouden rondzingen.
De verdediging stelt dat Nathalie pas overstag ging nadat zij was gaan geloven dat er meerdere slachtoffers waren.
Knoops’ lijn is helder: er zouden helemaal geen andere meisjes zijn. Volgens zijn lezing waren de uitspraken over ‘meer aangiftes’ vooral olie op het vuur bij een aanklacht die anders misschien niet zou zijn ingediend.
Wat John eerder publiekelijk zei
Kort na de eerste aangifte vertelde John van den Heuvel op radio en televisie dat er mogelijk meer aangiftes konden volgen. Hij zei onderzoek te hebben gedaan naar verhalen in de geruchtensfeer en dat er contact was met anderen.
Dat maakte de verwachting van nieuwe meldingen ineens een publiek gegeven.
Die dynamiek zorgde voor een nieuwe reactie bij Borsato: een tegenaangifte wegens smaad en laster.
Daarmee draaide het spel zich om en werd de toon grimmiger richting iedereen die overwoog zich te melden.
Waarom melders afhaken
Van den Heuvel zei later dat die tegenaanval mogelijk bedoeld was om potentiële melders te ontmoedigen. In zijn woorden was er sprake van een verdedigingsbelang: door hard op te treden, zouden mensen afzien van aangifte.
Het is een strategie die vaker rond bekende zaken sluimert: niet alleen juridisch, ook psychologisch.
Bij RTL Boulevard legde John uit dat er destijds een oproep is gedaan aan mensen met slechte ervaringen met Borsato. Daar kwamen reacties op, zei hij, maar precies vanwege het klimaat dat daarna ontstond, haakten de meisjes en vrouwen af.
De optelsom van publieke druk en juridische dreiging bleek voor hen te zwaar.
Het woord tegen het woord
De verdediging van Borsato blijft volhouden: geen andere slachtoffers, punt. Daartegenover staat John’s aanhoudende boodschap, namelijk dat er wel degelijk reacties zijn geweest op die oproep.
Alleen: geen aangiftes, geen dossier, en dus geen formele bevestiging.
Hier schuurt het: wat wordt publiekelijk gezegd, wat is juridisch bruikbaar en wat blijft hangen in de schaduw van media en angst?
De kloof tussen ‘er was contact’ en ‘er is aangifte’ bepaalt hoe het gesprek in de samenleving wordt gevoerd.
Media, meldingen en momentum
Het verhaal kreeg een extra laag doordat Johns naam viel tijdens de zitting. Niet alleen zijn standpunt telde, ook zijn rol werd onderwerp van discussie.
Informeren is iets anders dan sturen, maar in een mediastorm loopt de nuance vaak weg.
Dat er een oproep is gedaan, staat vast. Dat daarop reactie kwam, zegt John ook nu weer.
Maar in het zicht van camera’s en rechtszalen veranderde het momentum: de drempel van melden naar doorzetten werd hoog.
De impact van een tegenaangifte
Toen Borsato een tegenaangifte indiende, kantelde het speelveld. Volgens Van den Heuvel kon dat potentiële melders afschrikken, omdat de stap naar aangifte ineens voelde als een sprong zonder vangnet.
Wie wil zijn naam verbonden zien aan een zaak die al zo geladen is?
Die afweging is menselijk. Je kunt je afvragen: zou jij zelf durven, als er meteen een juridisch spervuur op je afkomt?
Dit is de context die John schetst als verklaring voor het uitblijven van nieuwe aangiftes.
RTL Boulevard en de terugslag
In de uitzending van RTL Boulevard draaide John niet om de hete brij heen. Ja, er was een oproep. Ja, er kwamen reacties.
Nee, die hebben de finishlijn van een officiële aangifte niet gehaald.
De reden volgens hem: precies wat je nu ziet gebeuren, maakte verdergaan te spannend.
Die uitleg kwam niet als losse flodder, maar als antwoord op de boodschap van Knoops. Die hield vol dat de journalist uitspraken deed om Asmara over de streep te trekken.
John plaatst zijn woorden in het kader van informeren en signaleren, niet van sturen.
De moeder in het vizier
De naam Nathalie blijft terugkomen in het verweer van de zanger. Zij zou al bezig zijn geweest met media, los van Johns rol.
In die lezing was er een plan, waarna het idee van ‘andere meisjes’ de beslissende duw gaf.
Het maakt de zaak niet eenvoudiger. Want wat was oorzaak, wat was gevolg, en wie bepaalde het tempo?
Tussen media-optredens, juridische manoeuvres en persoonlijke motieven raakt die volgorde snel in de knoop.
Wat blijft hangen bij het publiek
De vraag die boven de markt blijft: als er meer ervaringen zijn, waarom zijn die dan niet vastgelegd bij de politie? John geeft daar een verklaring voor, de verdediging verwerpt die volledig.
Tussen die twee posities moet de kijker zijn eigen balans vinden.
De realiteit is dat er geen nieuwe aangiftes op tafel liggen. Wat wel is gezegd: er was contact met mensen die reageerden op een oproep.
Dat is geen bewijs, maar wel context – en in een mediacase is context vaak bepalend voor het publieke gesprek.
Juridische lijnen en publieke opinie
De zaak is juridisch, maar het debat is publiek. Door de tegenaangifte van Borsato en de verwijzingen naar een mediaplan werd de dynamiek nog scherper.
Het zette druk op elke mogelijke stap die iemand zou willen zetten richting een aangifte.
Tegelijkertijd claimt de verdediging dat er helemaal geen extra melders zijn. Die stelling maakt elk nieuw geluid meteen verdacht of strategisch, wat de drempel weer hoger maakt.
En zo draait het gesprek rond in een cirkel van twijfel.
Wat John wel en niet deed
Volgens Borsato’s team gaf John aanwijzingen aan het vermeende slachtoffer. Hij ontkent dat, en zegt dat hij alleen de consequenties van aangifte heeft toegelicht.
Dat is de scheidslijn die hij blijft trekken.
Zijn terugkerende boodschap: wij deden onderzoek, we spraken mensen, er kwam respons, maar mensen trokken zich terug.
Waarom? Omdat de omstandigheden zo zijn dat je je drie keer bedenkt voordat je officieel naar voren stapt.
Quotes die blijven hangen
‘We hebben een oproep gedaan… Daar is dus reactie op gekomen.’
‘Exact om de reden wat er nu is gebeurd, zijn deze meisjes, vrouwen afgehaakt.’
‘Ik sluit niet uit dat er sprake is van een bepaald verdedigingsbelang.’
Wat jij ermee kunt
Kijk je naar deze zaak als tv-volger of socialmedia-lezer, dan zie je hoe snelheid en emotie een verhaal vormen nog voordat een rechter iets zegt.
De kernles: niet alles wat je niet ziet, bestaat niet; soms wordt het onzichtbaar gemaakt door de omstandigheden.
En in de hitte van talkshows en tijdlijnen is stilte soms geen leegte, maar zelfbescherming.
FAQ
Wat bedoelt John van den Heuvel met afhakende slachtoffers?
Volgens hem reageerden meisjes en vrouwen op een oproep om ervaringen met Marco Borsato te delen, maar trokken ze zich terug door de manier waarop de zaak zich in de media en juridisch ontwikkelde.
Heeft John van den Heuvel meegewerkt aan een mediaplan?
Hij ontkent dat. Wel zegt hij te hebben uitgelegd wat de gevolgen van aangifte zijn, maar volgens hem heeft hij niet meegewerkt aan een plan om de media te bespelen.
Waarom denkt de verdediging dat er geen andere slachtoffers zijn?
Advocaat Gert-Jan Knoops stelt dat er geen andere meisjes zijn en dat het idee van meerdere slachtoffers juist heeft bijgedragen aan het besluit om aangifte te doen in de bestaande zaak.
Waarom diende Marco Borsato een tegenaangifte in?
Er werd een tegenaangifte wegens smaad en laster gedaan. Volgens John van den Heuvel kon dat ook bedoeld zijn om potentiële nieuwe gevallen te ontmoedigen om aangifte te doen.
Welke rol speelde RTL Boulevard in deze kwestie?
In RTL Boulevard lichtte John toe dat er na de oproep reacties binnenkwamen, maar dat betrokkenen juist door de recente ontwikkelingen besloten niet verder te gaan met een aangifte.
Bron: RTL Boulevard
