Je denkt aan avondlucht, fietslampjes en podcasts in je oren, niet aan een vliegend boek dat je uit het niets raakt – toch overkwam het radiomaker Mischa Blok. Haar verhaal raakt aan iets groters: hoe veilig voel je je als je simpelweg door de stad fietst en er ineens grenzen worden overschreden.
In deze blog lees je wat er gebeurde, hoe zij reageerde, wat de politie zegt en waarom dit incident met de radiomaker blijft hangen.
Wat gebeurde er precies?
Zondagavond fietste radiomaker Mischa Blok over de Cremerstraat in Utrecht, onderweg naar het centrum. Van de andere kant verscheen een fatbike, met daarop twee jonge jongens. De achterste stond rechtop en hield iets vast dat met vaart tegen haar borst belandde.
De klap was direct: ze viel, hapte naar adem en voelde onmiddellijk pijn. De jongens draaiden vervolgens om, raapten het object op en gooiden opnieuw in haar richting. Deze keer kwam de klap op haar schouder terecht.
Omstanders snelden toe en hielpen haar overeind. Pas toen werd duidelijk wat er was gegooid: een dik exemplaar van de verzamelde werken van de Amerikaanse schrijver Charles Bukowski. Geen gadget, geen steen, maar een boek dat als projectiel werd gebruikt.
Radiomaker reageert op X en Instagram
Op X liet de radiomaker weten dat ze was aangevallen en dat het niet bleef bij schrik. Het leverde haar een gekneusde rib op, een pijnlijk aandenken aan een rit die routine had moeten zijn. De toon was eerlijk en direct: dit hakt erin, hoe je het ook wendt of keert.
Maandagochtend deelde ze ook een update op Instagram. De boodschap was luchtig maar duidelijk: veel steunberichten, dankjewel, en het gaat naar omstandigheden goed. Met één verzoek erbij dat ergens ironisch voelt: liever even niet laten lachen, want ja – gekneusde ribben houden niet van grapjes.
Ze benadrukte dat het geen conflict was dat escaleerde. Geen discussies, geen woordenwisseling, geen poging tot diefstal. Volgens haar gingen de jongens doelbewust voor pijn, zonder aanleiding en zonder buit.
Veiligheidsgevoel en straatcultuur
Radiomaker of niet, dit gaat over iets wat iedereen die fietst herkent: die dunne lijn tussen ontspannen rijden en je plots kwetsbaar voelen. Blok verwoordde het nuchter: dit is niet het ergste wat iemand kan overkomen, maar het schaadt wel je gevoel van veiligheid. Dat raakt.
Misschien fietste jij gisteren nog door een stille straat en dacht je nergens aan. Totdat je dit leest en je brein een scenario bedenkt: wat als? Herkenbaar en ongemakkelijk tegelijk, alsof een onzichtbare drempel ineens voelbaar wordt.
Het detail van het boek is bijna absurdistisch. Een literair werk als wapen klinkt als een slechte woordgrap, maar hier is het schrijnend echt. De boodschap is minder grappig dan het lijkt: willekeur kan verrassend gewelddadig zijn.
Rol van de politie Midden-Nederland
De politie Midden-Nederland bevestigde dat het incident wordt onderzocht. Er is aangifte gedaan, en dat is meer dan een formaliteit: het zet het signaal op scherp dat dit niet onder ‘peuterstreken’ valt. Het geeft bovendien richting aan vervolgstappen.
Interessant is dat de politie een mogelijk verband ziet met een eerdere melding in dezelfde buurt. De gelijkenis? Opnieuw een bekogeling met een boek. Daarmee verschuift het verhaal van een losstaand ongeluk naar een mogelijk patroon.
Maandagmiddag kwam daar nog een tweede aangifte bovenop. Wederom ging het om een boek dat werd gegooid, en wederom binnen hetzelfde gebied. Details blijven achter slot en grendel zolang het onderzoek loopt.
Waar en wanneer: de Cremerstraat in Utrecht
De locatie speelt mee in de beleving: de Cremerstraat in Utrecht is een drukke route richting binnenstad. Fietsers, voetgangers, fatbikes – alles kruist elkaar op een paar meter asfalt. Je zou er bijna een choreografie voor willen schrijven.
In zo’n omgeving vallen acties als deze extra op. Het contrast tussen alledaags verkeer en bizarre agressie maakt de impact groter. Iedereen herkent het decor, en misschien juist daarom voelt het zo dichtbij.
Tijdstip en omstandigheden kun je verder samenvatten als ‘zondagsrust, tot het misgaat’. De avond bood geen bescherming, geen anonimiteit die je wilt – alleen snelheid en een fout moment.
De fatbike-factor
Fatbikes zijn inmiddels niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Twee jongens erop, hoge snelheid, en in een fractie van een seconde een keuze die iemand op de grond doet belanden. De combinatie van massa en momentum is meedogenloos.
De achterste jongen stond rechtop, wat de worp kracht gaf. In een seconde werd een boek geen verhaal, maar een projectiel dat de adem wegsloeg. Het laat zien hoe snel een ‘grap’ verandert in letsel.
Zou dit te voorspellen zijn? Waarschijnlijk niet. Dat is nu net het ongemakkelijke: je ziet ze aankomen, maar niet wat er volgt. En dat gevoel reist mee, nog voordat je fiets op slot staat.
Steun en herstel
De digitale knuffel was groot, en dat voelde de radiomaker ook. Reacties stroomden binnen, van collega’s tot luisteraars. Die golf van steun is meer dan lief: het helpt om de gebeurtenis te kaderen.
Fysiek is de consequentie duidelijk: een gekneusde rib. Niet levensbedreigend, wel pijnlijk en irritant. Lachen, hoesten, diep ademhalen – ineens krijg je er een prijskaartje bij.
Voor haar dagelijkse programma op NPO Radio 1 zijn er geen veranderingen aangekondigd. De routine blijft, ook als het lijf even moppert. Dat zegt veel over hoe professionals schakelen wanneer het moet.
Motief en impact
Geen tas, geen ruzie, geen woorden. Het motief lijkt niet economisch of emotioneel, maar puur het veroorzaken van pijn. Ruwweg samengevat: omdat het kon.
Die willekeur is precies wat het zo ontregelend maakt. Je kunt je er nauwelijks tegen wapenen, en dat vreet aan vertrouwen in de openbare ruimte. Het is niet alleen de blauwe plek, maar ook de twijfel die achterblijft.
Toch helpt benoemen. Door te delen wat er gebeurde, maak je zichtbaar wat vaak onzichtbaar blijft: kleine momenten van straatagressie die groot voelen. En ja, dat is belangrijk.
Wat zegt dit over straatveiligheid?
Eén incident maakt geen trend, maar het schuurt tegen een gesprek dat al loopt. Over hoe we ons bewegen door de stad, en welke verantwoordelijkheid we met elkaar dragen. Over speelse bravoure die kantelt naar gevaar.
Je kunt discussiëren over handhaving en voorlichting, maar het begint bij gedrag. Wat normaliseren we wel en wat niet? De straat is van iedereen, maar het vertrouwen is broos.
Misschien is de les kleiner en menselijker. Even checken: gaat het wel goed met die ander? Dat moment maakt een verschil tussen een nare avond en een nog slechtere.
Social media als vangnet
Op X en Instagram komen verhalen razendsnel samen, en dit was geen uitzondering. De radiomaker deelde haar ervaring en kreeg direct respons. Het tempo van die steun is bijna therapeutisch.
Social media posts bleven niet hangen in sensatie. De toon was medelevend, met humor die voorzichtig langs de pijn manoeuvreerde. Zoals haar eigen knipoog: graag even geen grappen, de ribben protesteren.
Die combinatie – kwetsbaarheid en relativeringsvermogen – maakt zo’n update deelbaar zonder dat het goedkoop voelt. Het wordt een verhaal waar je iets mee kunt, al is het maar een gesprek aan de keukentafel.
Wat betekent dit voor fans en luisteraars?
Goed nieuws voor wie dagelijks inschakelt: haar programma op NPO Radio 1 gaat door. Achter de microfoon kun je veel, zelfs met een zere rib. De stem blijft, ook als elke lach een kleine uitdaging is.
Voor luisteraars schept het ook nabijheid. Een bekend gezicht of geluid krijgt ineens een menselijk randje, met pijn en alles erop en eraan. Dat schept band, maar het schuurt ook.
Misschien hoor je het in de volgende uitzending terug in nuance of timing. Of niet. Soms is professionaliteit precies dat: doorgaan zonder dat je alles etaleert.
Praktische reflecties voor jou
Wat neem je hieruit mee als dagelijkse fietser of wandelaar? Simpel gezegd: alert blijven zonder paranoia. Je kunt het niet allemaal voorkomen, maar je mag wel op je gevoel vertrouwen.
Zie je gedrag dat niet pluis is? Behoud afstand en zoek mensen op, net zoals omstanders hier deden. Het is geen zwakte om hulp te accepteren – het is slim.
En als je getuige bent, kun je meer betekenen dan je denkt. Een hand, een woord, een belletje: kleine acties maken straten leefbaarder dan welk verkeersbord ook.
”Dank voor al jullie lieve reacties, het gaat goed, slechts een gekneusde rib rijker, dus gelieve mij de komende tijd niet aan het lachen maken.”
Vanavond op straat aangevallen door twee laffe gozertjes op een fatbike. Ben een gekneusde rib rijker en een illusie van veiligheid armer.
— Mischa Blok (@mischablok) November 23, 2025
FAQ
Wat gebeurde er met radiomaker Mischa Blok op straat?
Zij werd op de Cremerstraat in Utrecht geraakt door een hard gegooid boek, viel van haar fiets en liep een gekneusde rib op.
Wie waren de betrokkenen bij het incident met de fatbike?
Volgens Blok zaten twee jongens op een fatbike; de achterste gooide het boek, keerde terug om het op te rapen en wierp opnieuw in haar richting.
Is er aangifte gedaan en wat doet de politie Midden-Nederland?
Ja, Blok deed aangifte en de politie Midden-Nederland onderzoekt de zaak, mede omdat er mogelijk een verband is met een eerder soortgelijk incident in dezelfde buurt.
Wat voor voorwerp werd er naar de radiomaker gegooid?
Het ging om een exemplaar van de verzamelde werken van de Amerikaanse schrijver Charles Bukowski, dat door de jongens als projectiel werd gebruikt.
Heeft het incident gevolgen voor haar werk op NPO Radio 1?
Nee, voor haar dagelijkse uitzending zijn geen gevolgen aangekondigd; Blok liet weten dat het naar omstandigheden goed gaat, al heeft ze last van een gekneusde rib.
Bron: ANP
